ကိုယ်လုပ်နေတဲ့ လုပ်ငန်းဌာနရဲ့ လိုအပ်ချက်နဲ့ ကိုယ့်အရည်အချင်းနဲ့ 'ထိ' နေဖို့ 'မိ' နေဖို့က အဓိကအချက်ပဲ။ ဥပမာ- Marketing ဌာနဆိုရင် Marketing နဲ့ဆိုင်တဲ့ ပညာရပ်ကို Professional Skill ရှိနေရမယ်။ Marketing ပညာရပ်ကို ထဲထဲဝင်ဝင် စူးစူးနင့်နင့်တတ်ထား သိထားရပါမယ်။ ဒါမှ လူကြီးတွေက နေရာပေးမှာပေါ့။
နောက်ဆရာ့အတွေ့အကြုံအရ ကြိုက်တာတစ်ခုက Enthusiastic လုပ်ချင်ကိုင်ချင်စိတ်ရှိနေဖို့ပဲ။ လူကြီးတွေက ဒါကို သိပ်ကြိုက်တာ။ ဒီလိုလူမျိုးကို နေရာပေးတတ်တယ်။
မပြောရင်မဖြစ်တဲ့ အချက်တစ်ချက်ရှိသေးတယ်။ အဲဒါက လူကြီးတွေဆိုတာ ကိုယ့်လောက်ဘွဲ့ဒီဂရီတွေ ရှိချင်မှရှိမယ်။ ပညာတတ်ချင်မှတတ်မယ်။ တစ်ခါတလေ တွေ့နေရတာက အမြီးအရှည်ကြီး ပိုင်ဆိုင်ထားသူက (တကယ်တတ်မတတ်တော့မသိဘူး) အောက်ခြေလွတ်ပြီး ကိုယ့်ထက်ကြီးတဲ့သူတွေကို ရိုင်းစိုင်းသမှုပြုတာမျိုး ရှိနေပါတယ်။
တို့တစ်တွေမှာ ဂုဏဝုတ္တိ၊ ဝါရဝုတ္တိ ဆိုတာ စေ့ပျောင်းပျက်ပျယ်သွားလို့ မရဘူးလေ။ ဒါတွေက စာနဲ့ ရေးမထားတဲ့ကျင့်ဝတ် (Ethics) တွေတဲ့လေ။ အဲဒါမရှိတဲ့သူဆိုရင် လူကြီးတွေက နှုတ်ကထုတ်မပြောတတ်ကြပေမယ့် ရွံ့မုန်းအထင်သေးပြီး နေရာမပေးတတ်ကြဘူးကွဲ့။
ဆရာ ဘဝင်မကျတာလေးတစ်ခုက မေးခွန်းရှင် မေးထားသလို ''နေရာပိုရနိုင်ပါသလဲ'' ဆိုတာပဲ။ ဒီစကားလုံးအစား ''လူကြီးတွေက အသိအမှတ်ပြုတယ်၊ လေးစားတယ်'' ဆိုရင် ပိုကောင်းမလားဘဲ။
ရဲမြင့် (စွန့်ဦးတီထွင်)
