တိုင်းပြည်နာကျင်မှုတို့သည် အများပြည်သူတို့က ခံစားရမည့် နာကျင်မှုများ ဖြစ်ကြပါ၏။ ထို့ကြောင့် တိုင်းပြည်စီးပွားရေးက ဤနာကျင်မှုတို့ကို မည်မျခံနိုင်ရည်ရှိမည်နည်း ဆိုသောအချက်က အထင်အရှား အရေးကြီးလာသကဲ့သို့ အများပြည်သူတို့ကတော့ မည်မျခံနိုင်ရည်ရှိမလဲဆိုသောအချက်ကလည်း ထပ်တူအရေးကြီးပါမည်။ တိုင်းသူပြည်သားတို့က ရေရှည်အကျိုးကြည့်၍ နာကျင်မှုတို့ကို ကြိတ်မှိတ်ခံစားရန် တစ်စိတ်တည်း၊ တစ်ဝမ်းတည်း ဆန္ဒညီညီသဘောတူကြလျင်ကား အကောင်း ဆုံး ဖြစ်ပါ၏။ ဤသည်ကို Consensus ဟု ခေါ်၍ ဤသဘောတူညီချက်ကို မည်သို့ရရှိအောင် စွမ်းဆောင်ယူ နိုင်မလဲဆိုသောအချက်မှာ ထင်သည်ထက်ပင် ပို၍ အရေး ကြီးလာပြန်သည်။ ထင်သည်ထက်ပို၍ ခက်ခဲမည့်လက္ခဏာလည်း ရှိသည်။ အချို့သည် လူထုက နာကျင်မှုတို့ကို ဆန္ဒတူညီစွာ ကြိတ်မှတ်ခံစားနိုင်ရန် နည်းလမ်းအဖြစ်၊ စိတ်ပညာနည်းကို အသုံးပြုလိုကြသည်။ စိတ်ဓာတ်မြှင့်တင်သောနည်းကို သုံးခြင်းဖြစ်၏။ သို့သော် ဤသို့သော စိတ်ဓာတ်စစ်ဆင်ရေးနည်းသည် ဝမ်းဗိုက်က စိတ်ထက်ပို၍ အရေးကြီးသည်ဆိုသော ဆိုရိုးစကားကို ထွင်းဖောက်နိုင်စွမ်းရှိ လိမ့်မည်ဟူ၍ကား မထင်ကြပေ။ ထို့ကြောင့် နာကျင်မှုနှင့်စိန်ခေါ်မှု အလီလီတို့ ဖြင့် ရင်ဆိုင်နေရသော ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံတို့တွင် အခြေခံဇာစ် မြစ်အားဖြင့် တင်းမားမှုက ပုံစံအမျိုးမျိုးနှင့် ရှိနေမည်သာ ဖြစ်သည်။ အားတက်စရာစကားများအနေဖြင့် 'နာကျင်မှု ကို အခွင့်အလမ်းအဖြစ် ပြောင်းပစ်ပါ။ အကျပ်အတည်းသည် အနာဂတ်တံခါးကို ဖွင့်ပေးရာသော့ဖြစ်သည်' စသည်စသည် ဖြင့် အာရှမှခေါင်းဆောင်တို့၏ပြောဆိုသံကို ကြားနေရပါသည်။ ဤအသံတို့ကို လေလုံး(Rhetoric) ပစ်သည့် အနေဖြင့် ယူဆကြသည်။ ရိုးရိုးစင်းစင်းလေးတွေးကြည့် လျင် မြင်နိုင်သောအချက်တစ်ချက် ရှိ၏။ ယင်းမှာ အထက်ဖော်ပြပါနာကျင်မှုနှင့် စိန်ခေါ်မှုပြဿနာအရပ် ရပ်တို့ကို ဖြေရှင်းကျော်လွှားပေးနိုင်ရန်အလို့ငှာ အမြော် အမြင်ရှိသော၊ အကင်းပါးသောခေါင်းဆောင်မှုကောင်းရှိ ရန် လိုအပ်သည်ဆိုသောအချက်ဖြစ်ပါသည်။
မောင်သာဇုံ
