လူႀကီးလူညစ္ ေဂါက္ပံုျပင္ ၃
ေဂါက္သီး႐ိုက္တဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြထဲမႇာဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ရႇိတယ္။ တပ္မႇာအျခားအဆင့္ တာ၀န္ယူခဲ့တဲ့ အရာခံဗိုလ္၊ ဒုအရာခံဗိုလ္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းဆရာႀကီးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ မႇန္းခ်င္ရာမႇန္း၊ ထင္ခ်င္တာထင္ အားလံုးတစ္ခုမႇ မဟုတ္မႇာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ဆရာႀကီး။ ေဂါက္ကြင္းမႇာေတာ့ ဆရာႀကီး။ သူ႕ကို ဘာေၾကာင့္ဆရာႀကီးေခၚသလဲဆိုတာ နမူနာတစ္ခုေျပာပါမယ္။
ဆရာႀကီးက ေဂါက္သီးစ႐ိုက္ဖို႔ တီခံုေပၚေရာက္ရင္ သူ႕ဒ႐ိုင္ဗာနဲ႔ ေဂါက္သီးေဘာလံုးေလးကို ဟိုလႇိမ့္႐ိုက္ ဒီလႇိမ့္႐ိုက္ လုပ္ေလ့ရႇိတယ္။ ေရႇ႕မႇာအတြဲမျပတ္ေသးလို႔ ေစာင့္ေနရတာၾကာေလေလ သူ႐ိုက္ေကာင္းေလေလေပါ့။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူ႐ိုက္ေနတာကလည္း စိတ္မပါသလို ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ ႐ိုက္ေနသလိုမ်ဳိးေပါ့။ လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ ႐ိုက္ေနတာ။
လူဆိုတာကလည္း လႈပ္လႈပ္လႈပ္လႈပ္ ျမင္ရၾကားရရင္ တယ္စိတ္၀င္စားတတ္ၾကတာကိုး။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေမးလိုက္ၿပီဆိုပါစုိ႔။ ေဟ့လူႀကီး ၿငိမ္ၿငိမ္မေနပဲ ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ ဘာညာေမးလိုက္လို႔ကေတာ့ သူ႕အကြက္ထဲ တစ္၀က္ေလာက္၀င္သြားၿပီသာ မႇတ္ေပေရာ့။
က်င္းစိမ္႐ိုက္ခ်က္ေတြ မေကာင္းလို႔ ေလ့က်င့္ေနတာပါဗ်ာဆိုၿပီး ျပန္ေျဖလိမ့္မယ္။ ဟာဒီလူ ႐ူးမ်ားေနလား၊ က်င္းစိမ္တုတ္ (Putter) နဲ႔ ဂရင္း (Green) မႇာ က်င့္ရမႇာကို တီခံုမႇာ ဒ႐ိုင္ဗာနဲ႔ ဒီလိုလုပ္ေနလို႔ျဖစ္မလားစသျဖင့္ ထပ္ဆင့္ရင္ ဆရာႀကီးက ရတာေပါ့ဗ်။ မယံုရင္ က်ဳပ္နဲ႔ခင္ဗ်ားနဲ႔ တစ္ေထာင္ေၾကးခ်မလား။ လက္တစ္ဖက္ေၾကး၊ ဟိုဘက္ထိပ္က ေဂါက္သီးေဘာလံုးကို ဒီကေန႐ိုက္မယ္။ ထိသူအႏိုင္၊ မထိရင္ နီးသူအႏိုင္။
အဲဒီမႇာတင္ ဆရာႀကီးကို ဆရာႀကီးသြားလုပ္ခဲ့သူျပႆနာတက္ပါေရာ။ ကိုယ္ကသြားစမိခဲ့ၿပီကိုး။ လက္မခံရင္လည္း ေၾကာက္ရာက်ဦးမယ္။ ကဲခ်ေပါ့ကြာ။ ေသခ်ာတယ္။ တစ္ေထာင္ တစ္ေထာင္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျပာင္သြားမယ္။ ေရႇ႕မႇာရႇင္းသြားလို႔ ရပ္လိုက္ရရင္ေတာင္ နည္းနည္းေတာ့ ပါသြားမႇာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲဘူး။
႐ံႈးသြားတဲ့ ပိုက္ဆံနည္းနည္းပါးပါးက ဘာမႇမေျပာပေလာက္ပါဘူးဆိုရင္ေတာင္မႇ စိတ္က ကသိကေအာက္ ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီေလ။ က်ဳပ္တို႔အမ်ဳိးေတြက အယူခပ္သည္းသည္း၊ အစြဲခပ္ႀကီးႀကီးမဟုတ္လား။
မေလာင္းပါဘူးဗ်ာေျပာလိုက္ရင္ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ အလကားရမယ့္ပိုက္ဆံေပးသူက ေပးေနတာေတာင္ မယူတတ္ေလျခင္းရယ္လို႔ ရယ္သြမ္းေသြးလိမ့္မယ္။ ကေလးစကားနဲ႔ေျပာရရင္ စေၾကာက္ႀကီးေပါ့။
ၿပီးရင္ တီခံုကစ႐ိုက္ဖို႔ အလႇည့္မက်မခ်င္း ဆက္႐ိုက္ေနလိမ့္မယ္။ မျမင္ဟန္သာဆာင္ေနေပေရာ့။ မၾကားဟန္သာဆာင္ေနေပေရာ့။
စိတ္အေႏႇာင့္အယႇက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ့္သူကေတာ့ ဆက္လုပ္ေနမႇာပဲ။ ကိုယ့္မႇာ သူလုပ္တာေၾကာင့္ စိတ္အေႏႇာင့္အယႇက္မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ သူ႕ဘာသာစိတ္အေႏႇာင့္အယႇက္ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ ဒါဆိုကိုယ္က အသာစီးရသြားၿပီ။
ေျပာေတာ့သာလြယ္တာပါ။ ဆရာႀကီးကေတာ့ ဆရာႀကီးပါပဲ။ ဆရာႀကီးမႇန္းမသိေအာင္လည္း ေနတတ္တယ္။ ဆရာႀကီးမႇန္းသိလိုက္ခ်ိန္မႇာ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အတီးလိုက္ရၿပီးသားလည္းျဖစ္ႏိုင္တာပါပဲ။
ေမာင္စံေပါ
